– Czy czujesz, Jurku? – "Czuju, druże"...
– Buwały łeps'ki huljanky...
Meni szcze dwadcjat' zym w’jaznycznych
Otak dzwenitymut' dzwinky.

Za murom odcwiły kasztany,
I wilnyj witer załjubky
Do mene w keliju zanosyt'
Ostanni bili pełjustky.

Spaływsja j wytliw junyj łypeń,
I serpeń wyhoriw do tła,
I lito babyne snujet'sja
Tenditnym prjadywom sribła.

Wże krylmy osiń maje, łyne
I wże – des' zołoti haji,
I wże janczannja żurawłyne
Ob hraty wdaryło moji.

Nad mistom – nicz i szum, i homin,
Iz snihom biła zametil,
I wże sankowymy dzwinkamy
Donosyt' mołodist' zwidtil.

Jak zwiri prostir, my łjubyły
Błakyti dałeczi j sady,
I chyżu wołju, j wowczi chody
W łjutni trywożni chołody.

I nyni nam – jak zwiram w klitci,
I chid rozmirjanyj u ład.
Czotyry kroky, wse czotyry –
Tudy j nazad, tudy j nazad.

Kołys', jak budni serce zdawljat',
I zradyt' wołju druh i brat,
Ja, znaju, budu banuwaty
Za dnjamy, szczo w płetinni grat.

Za noczamy suworych kelij,
Nałytych pomerkamy wszczert',
De jdut' junac'ki roky druzjam,
De usmichom striczajut' smert'.

Dywłjusja, druzi, aż wże snyt'sja
J, zdajet'sja, radisno meni,
Bo, może, j wam koły pryjdet'sja
Poczut' z-za grat oci pisni.