Zełenyj haj, pachucze połe
W tjurmi prysnyłosja meni.
I step szyrokyj, nacze more,
I tychyj sum na czużyni...

Sadok wysznewyj koło chaty,
Weczirnja litnjaja pora!...
W chati buła weseła maty,
Pisni spiwały nam diwczata.

Łjubyw jiji i zwaw swojeju,
Nemow tu ptaszeczku kochaw,
W hajok, w lisok chodyw ja z neju,
Pisni swoji jiji spiwaw.

Wona zapłakała kriz' slozy
I, opustywszy oczi wnyz,
Nemow szukała po dorozi
Te, szczo zhubyła szcze kołys'.

Poblidło łyczko, zhasły oczi,
Nadija wmerła, stan zihnuws'...
I ja zapłakaw opiwnoczi
I, hirko płaczuczy, prosnuws'.

Snyt'sja meni, szczo ja na woli,
Szczo Ukrajina wże wilna,
A misto Kyjiw – wże stołycja!
I... prowałyłasja Moskwa.

Ałe prokynuwsja j dywłjusja –
A ja szcze dosi u tjurmi...
I sam ne znaju, czy diżdusja
Toho, szczo snyłosja meni.