Oj u sadoczku, ta na jawori,
Tam sołowejko spiwaje,
Harna diwczyna, jak ta kałyna,
Swoho myłoho proszczaje.

Proszczaj, myłeńkyj – czornobryweńkyj,
Proszczaj, mij druże dorohyj,
Bo ja bez tebe żyty ne możu,
Oy ty, mij orłe zołotyj.

A awto stało, zaburkotało,
Piszły rozboji w storony,
Diwczyna płacze, aż umliwaje,
Kujut' nas ljachy w kajdany.

Stała diwczyna pid hołe nebo,
Bohu szczyreńko sja mołyt':
Boże, ty żyttja moje,
Bo wże ne pryjde win nikoły.

Wże mynuw roczok, druhyj mynaje,
Myłyj z newoli wertaje,
Wyjszła diwczyna za woritońka,
Swoho myłoho pytaje.

A myłyj jde ta j poperedu
Iz druzjamy mowu win maje:
"Wtratyw ja, brattja, za Ukrajinu,
Use zdorow’jaczko swoje".