Proszczawsja striłec' zi swojeju ridneju,
Win pojichaw w dałeku dorohu.
Za swij ridnyj kraj, za striłec'kyj zwyczaj,
Jdemo w bij za swoju peremohu.

A witer kołysze szowkowu trawu,
Mołodyj dub dodołu schyływsja,
Łystja szełestyt', wbytyj striłec' łeżyt',
Nad nym konyk joho zażurywsja.

"Oj konju, mij konju, ne stij nadi mnoju,
Ja tym czasom połeżu nakrytyj.
Biży, konju mij, skaży neńci ridnij,
Szczo ja łeżu u stepu zabytyj.

Chaj bat'ko i maty, i ridniji sestry,
Nechaj wony za mnoju ne płaczut'.
Ja w stepu łeżu, za ridneju tużu!
Czornyj kruk nadi mnoju zakrjacze".

Striłec'kaja sława ne wmre, ne zahyne,
Budut' wnuky pro neji spiwaty,
Szczo buły kozaky ta j za wołju ljahły,
Teper możemo wże jich zhadaty.

Rjady za rjadamy idut' partyzany,
Do pochodu harmaty jim hrajut'!
Za narodnuju czest', za znuszczannja i smert'
Wony kata usjudy karajut'.