Proshchavsya strilec' zi svoyeyu ridneyu,
Vin poyichav v daleku dorohu.
Za sviy ridnyi kray, za strilec'kyi zvychay,
Ydemo v biy za svoyu peremohu.

A viter kolyshe shovkovu travu,
Molodyi dub dodolu schylyvsya,
Lystya shelestyt', vbytyi strilec' lezyt',
Nad nym konyk yoho zazuryvsya.

"Oy konyu, miy konyu, ne stiy nadi mnoyu,
Ya tym chasom polezu nakrytyi.
Bizy, konyu miy, skazy nenci ridniy,
Shcho ya lezu u stepu zabytyi.

Chay bat'ko i maty, i ridniyi sestry,
Nechay vony za mnoyu ne plachut'.
Ya v stepu lezu, za ridneyu tuzu!
Chornyi kruk nadi mnoyu zakryache".

Strilec'kaya slava ne vmre, ne zahyne,
Budut' vnuky pro neyi spivaty,
Shcho buly kozaky ta y za volyu lyahly,
Teper mozemo vze yich zhadaty.

Ryady za ryadamy idut' partyzany,
Do pochodu harmaty yim hrayut'!
Za narodnuyu chest', za znushchannya i smert'
Vony kata usyudy karayut'.