W czystim bezmeżnomu poli
Striłec' ranenyj łeżaw,
Pryjszow do ńoho woronyj
I tak żalibno zarżaw.

Striłec', rozpłjuszczywszy oczi,
Hljanuw na swoho konja:
"Proszczaj, mij konju woronyj,
Ja wże kinczaju żyttja.

Ne żal my tych temnych noczej,
Szczo ja w pidpillju huljaw,
Łysz żal my tych karych oczej,
Szczo ja tak wirno kochaw".