V chystim bezmeznomu poli
Strilec' ranenyi lezav,
Pryishov do noho voronyi
I tak zalibno zarzav.

Strilec', rozplyushchyvshy ochi,
Hlyanuv na svoho konya:
"Proshchay, miy konyu voronyi,
Ya vze kinchayu zyttya.

Ne zal my tych temnych nochey,
Shcho ya v pidpillyu hulyav,
Lysh zal my tych karych ochey,
Shcho ya tak virno kochav".