Chołodnyj witer kotyt' dołju, jak pir’jinu,
Czerez epochy, i kordony, i morja.
I wże dałeko, tak dałeko Ukrajina,
Moja odwiczna nedosjahnena zorja.
I wże dałeko, tak dałeko Ukrajina,
Moja odwiczna nedosjahnena zorja.

Pryspiw:
Ja wże nikoły powernutysja ne zmożu
Ukraj bat'kiws'kyj, de kałyna j sołow’ji.
Ja tilky wweczeri na zorjach poworożu,
I tilky wranci slozy wysochnut' moji.

Tut je use, czoho dusza łysze bażaje,
I łysz samij duszi ne możu daty ład.
A wże roky moji, jak ptachy widlitajut',
I żoden z nych ne powernuwsja szcze nazad.
A wże roky moji, jak ptachy widlitajut',
I żoden z nych ne powernuwsja szcze nazad.

Pryspiw:
Ja poważaju i N'ju-Jork i Karolinu,
Wże tut onuky meni szczastja prynesły.
Ta szcze b chocz raz w żytti pobaczyty Wkrajinu,
A potim chaj by i na cwyntar widnesły.
Ta szcze b chocz raz w żytti pobaczyty Wkrajinu,
A potim chaj by i na cwyntar widnesły.

Pryspiw