My sotnja łemkiws'ka zawzjata,
Szczo w bojach zrodyłas' i zrosła.
Hromyła ljachiw w swojich sełach
I czest' Bat'kiwszczyny zberehła.

Chocz temnaja niczka, mow pekło,
Pałajut' worożiji kubła.
Chocz burja zi snihom huljaje,
My jdemo rozstrilnoju w bojach.

Tremtyt' łjutyj woroh wsi noczi,
A dnjamy obławamy hulja.
Pytaje, de sotnja chriniwciw,
Szczo połky worożi rozbywa.

O, witra ne złowysz ty, kate!
De tini pidperły ti werchy,
Wid hradu zaliznoho łemkiw
Ty zhynesz, szczob bilsze tut ne jty.

Mow wychor, huljaje druh Witer
Po horach, lisach j temnych jarach.
Toroszczyt' win zhraji worożi,
W połon zabyraje jich w bojach.

Na liniji Sjanyk i Łukiw –
Znimajut'sja w nebo wże dymy,
Zawzjatyj miner nasz Omelko
Minuje worożiji mosty.

Mow burja, huljajut' chriniwci,
Pobidno prochodjat' Hiczwyci,
Jasełko, Zawadku j Komanczu,
Morochiw j takoż Kołonyci.

I znaje pro nych wże Kożuszne
Tam w woroha harmaty wzjały,
Serednje, Mokre i Kam’jane,
De zhraji worożi prohnały.

Chocz wpało w bojach wże bahato,
Szcze bilsze do boju nas ide,
Do tebe, swjata Ukrajino,
Syniws'ka łjubow szczoraz wede.