My sotnya lemkivs'ka zavzyata,
Shcho v boyach zrodylas' i zrosla.
Hromyla lyachiv v svoyich selach
I chest' Bat'kivshchyny zberehla.

Choch temnaya nichka, mov peklo,
Palayut' voroziyi kubla.
Choch burya zi snihom hulyaye,
My ydemo rozstrilnoyu v boyach.

Tremtyt' lyutyi voroh vsi nochi,
A dnyamy oblavamy hulya.
Pytaye, de sotnya chrinivciv,
Shcho polky vorozi rozbyva.

O, vitra ne zlovysh ty, kate!
De tini pidperly ti verchy,
Vid hradu zaliznoho lemkiv
Ty zhynesh, shchob bilshe tut ne yty.

Mov vychor, hulyaye druh Viter
Po horach, lisach y temnych yarach.
Toroshchyt' vin zhrayi vorozi,
V polon zabyraye yich v boyach.

Na liniyi Syanyk i Lukiv –
Znimayut'sya v nebo vze dymy,
Zavzyatyi miner nash Omelko
Minuye voroziyi mosty.

Mov burya, hulyayut' chrinivci,
Pobidno prochodyat' Hichvyci,
Yaselko, Zavadku y Komanchu,
Morochiv y takoz Kolonyci.

I znaye pro nych vze Kozushne
Tam v voroha harmaty vzyaly,
Serednye, Mokre i Kam’yane,
De zhrayi vorozi prohnaly.

Choch vpalo v boyach vze bahato,
Shche bilshe do boyu nas ide,
Do tebe, svyata Ukrayino,
Synivs'ka lyubov shchoraz vede.