Wesna, połkownyku, wesna...
Wertajut' z wyriju łełeky.
Wony szcze wczora, jak i ty, buły dałeko,
A nyni zustriczaje was wesna.

Łita, połkownyku, lita
Wpłeły u kosy sribło nyni.
Tak dowho ty służyw ne Ukrajini,
Tak mało szczastja znaw w czużych switach.

Boji, połkownyku, boji
Ty wyhrawaw ne na paperi,
Ne raz i smert' wże widczynjała dweri
I sumno tak spiwały sołow’ji.

Zirky, połkownyku, zirky
Tobi sidały na pohony.
A ty ne maw wid sebe oborony
I baczyw w snach swij sad bilja riky.

Żywa, połkownyku, żywa
Dusza dodomu powertaje.
Tebe tut Ukrajina tak czekaje
I, sława Bohu, maty szcze żywa.

Wesna, połkownyku, wesna
Łjubow’ju w serci rozcwitaje.
Łełeka w nebi syńomu litaje,
Wid nyni my wże razom – nazawżdy!

Wesna, połkownyku, wesna...