Ukrajinu, jak popił, zabuttja zasypaje
I ne czuty uhołos jichnich zwań ta imen.
Ech, strilci siczowiji, chto was nyni zhadaje,
Chto wustamy torknet'sja szowku waszych znamen.

Wy nosyły w petłycjach jasno-syni bławady,
Wy płekały u serci do Wkrajiny łjubow.
Ech, strilci siczowiji, je za szczo pomyraty,
Je za szczo proływaty worohiw naszych krow.

Wże Hospod' ne widwerne naszych wtrat i porazok,
Nas usich pam’jatajut' Sołowky j Kołyma.
Ech, strilci siczowiji, nyni musymo razom
Powertatys' dodomu, żde nas maty sama.

I dlja kożnoho syna szljach nełehkyj proljaże
Ta jaka b cja doroha ne ternysta buła.
Ech, strilci siczowiji, i niszczo wże ne ważyt',
Tilky, szczob Ukrajina nas usich pryjnjała.