Werchowyno, switku ty nasz!
Hej, jak u tebe tak myło!
Jak ihry wid pływe tut czas,
Swobidno, szumno, weseło.

Pane brate, towaryszu, oj para, z nas para!
Jak prystanemo do Siczy bude panam wara!

Z wercha na werch, a z boru w bir
Z łehkoju w sercju dumkoju,
W czeresi kris, w rukach topir,
Bujaje łegiń toboju.

Tecze woda z pid horoda popry naszu chatu,
Pidem zawtra, pane brate, na siczowe swjato.

Ej, szczo my tam Podilja kraj!
Nam połonyna – Podiłje,
A bory – step, jałycja – maj,
A zwirja hołos – wesiłje!

Oj, diwczyno, diwczynońko, ne zapysznjuj huby,
Jak wberu siczowu łentu, to mene połjubysz.

Ne wabyt' nas barysziw łest',
Koby łysz poroch ta ciwka,
U Boha swit, u łjudyj czest',
Ta owec' turma, sopiwka.

Pane brate, osawuło, postaw nas do zwitu,
Pide sława kozac'kaja po ciłomu switu.

Ta koby pyrs chrebet iz wid
I medwid' szybnuw lisamy,
Zawijaw juh, zahraw Beskyd,
Czeremosz huknuw skałamy.

Oj ty, bat'ku otamane, pidnesy buławu,
Szczoby stały kozaczeńky u odnuju ławu.

To my to czas, to my to pisń,
Mołodcze, nuże w roztwory;
Oweczci spław z kuczerej plisń
I dali, dali na hory!

Oj zatruby, surmaczeńku, w surmu hołosneńko,
Naj zradujes' zasmuczene kozac'ke serdeńko.

Łitom ciłym, by nicz by deń,
Chłopci huljajut' tam naszi;
Swobidna tam woda, oheń,
Dowoli lisa i paszi.

Oj, dymno sja w Czornohori, oj dymno sja, dymno,
Jak prystanem do kozakiw, ne bude nam stydno.

Tam pan ne kław łancuchom meż,
Woroh ne stanuw stopoju:
Bujnaja, tam zemli odeż,
Płekana pisnej rosoju.

Oj, u lisi hryby, hryby u łuzi pidpeńky,
Jaki ż u was, siczowyczky, łyczka rumjaneńki.

Tam to brenyt' trembity zwuk,
Szczebecze łjubo sopiwka;
A jak zwirja zawyje huk,
W czełjusty płjune mu ciwka.

Oj ty, żwawa siczowyczko, takas' my myłeńka
Jak u liti na nywonci woda studeneńka.
Jak u liti na nywonci wody sja nałyty,
Tak z toboju postojaty, ta j pohoworyty.