Hej, kozacze, wstaty czas,
Hljań, wes' swit dawno wstaje,
Czom że braknut' maje nas?
Pokażimo, chto my je!

Na Wkrajini zaswytaje,
Łysz podajmo sobi ruky –
"Sicz" wełyku syłu maje,
Znyknut' chłops'ki horja j muky.

Hej, miszczany, hej, chłopy,
Czom rozbyłys' wy w rozticz?
Czom, hej struchliji snopy,
Hnyjete wsi deń i nicz?

Dosta, braty, w nużdi hnyty,
Brat' zapłatu nahajamy,
Czas żyttjem wże własnym żyty
I zirwaty z szachrajamy.

Szczo bołyt' nas, szczo pecze,
Znajem bratja z chłops'kych wicz;
Son drimota ne wtecze,
Persz us'oho: knyżka j "Sicz".

Toż wsi, bratja, do odnoho
W samostijnu "Sicz" wstupajmo,
Wid staroho do małoho –
Ukrajiny byt' ne dajmo.

Chocz z "wysokych" hen "kruhiw"
Jde na Siczy" keps'ka wist' –
To my smijmos' z worohiw,
Bo nas w kupci wrah ne z’jist'.

"Sicz" na tych łysz worohuje,
Szczo os'witu procz kydajut',
"Sicz" takych łysz bojkotuje,
Szczo mużyctwo obkradajut'.

Hej, chto twerdyj je mużyk,
Kyń drimotu własnu w picz,
Za zubamy skryj jazyk,
Ta j hajda u sławnu "Sicz".

W "Siczy" szczaste, radist' majem,
W "Siczy" wolja j dobra mina,
Tut weseło zaspiwajem:
"Szcze ne wmerła Ukrajina!"