Oj praszczawsja raz striłec' siczowyj:
– Bud' zdorowa! – Bud', myłyj, zdorowyj.

Siw na konja, pojichaw w dołynu,
A diwczynu na Boha pokynuw.

A diwczyna płacze i rydaje:
– Ne wertaje striłec', ne wertaje.

Raz jak sonce siło za chatamy,
Kiń pryłetiw bez strilcja do bramy.

Diwcza wyjszła w słezach na dorohu,
Pytajet'sja konja woronoho:
– Czom ty, konju, wże bez pana swoho?

– Syrotoju ja teper łyszywsja,
Mij pan zhynuw, jak u boju bywsja.

Wże ne werne twij striłec' iz boju,
Pidi Ł'wowom polih z hołowoju.

Tam na Wulkach rewiły harmaty,
Ne odyn tam ljah nawiky spaty.