Rozproszczawsja striłec' zi swojeju ridneju,
Sam pojichaw w dałeku dorohu.
Za swij ridnyj kraj, za striłec'kyj zwyczaj
Jdemo w bij za swoju peremohu.

A witer kołysze szowkowu trawu,
Dub zełenyj dododołu schyływsja,
Łystja szełestyt', wbytyj kozak łeżyt',
Nad nym konyk joho zażurywsja.

– Oj konju ż, mij konju, ne stij nadi mnoju,
Ja tym czasom połeżu prykrytyj,
Łety, konju mij, skaży mami ridnij,
Szczo ja łeżu u stepu zabytyj.

Naj bat'ko i maty, jim szczyra podjaka,
Nechaj wony za mnoju ne płaczut',
Ja w stepu łeżu, za ridneju tużu,
Czornyj kruk nadi mnoju zakrjacze.