Jszły strilci do boju ta j na woroha
I wsi zakryczały: "Oj ura, ura!", Marusja.
I wsi zakryczały: "Oj ura, ura!"

Aż tam staryj bat'ko okopy kopaw,
Win zdałeka baczyw, jak striłec' upaw, Marusja.
Win zdałeka baczyw, jak striłec' upaw.

A win swojim oczkam ta j ne dowirjaw –
Pidijszow win błyżcze, a to joho syn, Marusja.
Pidijszow win błyżcze, a to joho syn.

– Oj synu mij, synu, dytyno moja,
Za szczo tebe wbyła woroża kulja, Marusja.
Za szczo tebe wbyła woroża kulja.

Wzjaw czotyry doszky, zbyw domowynu,
I szcze raz zapłakaw: "Oj synu, synu!", Marusja.
I szcze raz zapłakaw: "Oj synu, synu!"

Pryjszow bat'ko z wojny, siw w kinci stoła,
Pidpersja rukoju – bołyt' hołowa, Marusja.
Pidpersja rukoju – bołyt' hołowa.

Żinka jho pytaje: "Szczo za nowyna,
Szczo ty pryjszow z wojny, a syna nema", Marusja.
Szczo ty pryjszow z wojny, a syna nema".

– Oj żinko, oj żinko, nasz syn ne żyje,
Win na swojich hrudjach zemłju trymaje, Marusja.
Win na swojich hrudjach zemłju trymaje.

Żinka jak ce wczuła, rewno spłakała,
Piszła u sadoczok, żyttja widdała, Marusja.
Piszła u sadoczok, żyttja widdała.

A pro ce Marusja jak dowidałas',
Piszła do Dunaju, w Dunaj wtonuła, Marusja.
Piszła do Dunaju, w Dunaj wtonuła.

A bat'ko za synom ważko zatużyw,
Wyjnjaw rewolwera – sam sebe zabyw, Marusja.
Wyjnjaw rewolwera – sam sebe zabyw.