Widchodyły chłopci z naszoho seła,
Usi zaspiwały: "Proszczaj, rodyna!"

Łysze odyn chłopec' niszczo ne spiwaw –
Biłeńkym płatoczkom slozy wytyraw.

– Ne żal meni, chłopci, wseji rodyny,
Łysz żal meni, chłopci, żinky Ołeny.

Jak pryjszły do boju, stały u rjady,
Usi zakryczały: "Nazad, worohy!"

A tam staryj bat'ko okopy kopaw
J baczyw zdałeka, jak striłec' upaw.

Win sobi ne wiryw, ni swojim oczam:
Pidijszow do ńoho – joho syn łeżaw.

– Czy ty, synku, wbytyj, ranenyj łeżysz,
Czom do mene, synu, ne zahoworysz?

– Ja ne wbytyj, bat'ku, ranenyj łeżu,
Boljat' mene rany, mabut', ja pomru.

Pohljanuw liworucz – sanitary jdut',
Ranenych zbyrajut', w łazaret wezut'.

Pohljanuw praworucz – zbyw domowynu,
Pochowaw synoczka w czużomu kraju.

Jak pryjszow dodomu, siw koło stoła,
Schyływ hołowońku – biżyt' Ołena.

– Oj, bat'ku mij, bat'ku, szczo za nowyna,
Szczo wże tretij roczok Wasylja nema?

Oj, bat'ku mij, bat'ku, szczo za wistka je,
Newże Wasyłeczko u zemli hnyje?

– Oj, donju, ty, donju, niszczo ne roby,
Idy dodomoczku, syna kołyszy.

– Oj ne pidu, bat'ku, syna kołysat',
Ałe pidu, bat'ku, Wasylja szukat'.

Oj szczo ż to za witer wije szcze j hude?
Mołoda Ołenka za Wasyłem jde.

Oj bat'ku mij, bat'ku, zbyj domowynu,
Oj szczo ż to za witer wije szcze j szumyt'?

Pochowaj mene w czużomu kraju.
Mołodeńka para w mohyli łeżyt'.

Skazaw posadyty korcz horichowyj,
Bo tam spoczywaje striłec' siczowyj.