Oj jichały chłopci z naszoho seła –
Ta j kryczały: "Praszczaj, praszczaj, krajina!"

Ta j kryczały: "Praszczaj, praszczaj, krajina!"
A Iwas' zapłakaw, sestra Hałyna.

– Ne żal meni toji, toji krajiny,
No żal meni moji sestry Hałyny.

Oj tam staryj bat'ko okopy kopaw,
Win zdałeka baczyw, jak striłec' upaw.

Ne wiryw sobi win, swojim oczam,
Pidijszow win błyżcze – ta j syna wpiznaw.

– Oj synu mij, synu, czom ty tut łeżysz?
Oj czy ty ranenyj, czy wbytyj łeżysz?

– A ja ne ranenyj, ja wbytyj łeżu,
Wiz'my sztyry doszky zbyj domowynu.

Wzjaw win sztyry doszky zbyw domowynu,
Ta j pochowaw syna w wysznewim sadu.

Pryjszow win dodomu, siw sy kraj stoła (wikna),
Dywyt'sja w wikonce – biżyt' Hałyna.

– Oj bat'ku, bateńku, sumna wistka jde,
Szczo Iwas' ranenyj dodomu ide.

– Hałyno, Hałyno, ne wir nikomu,
Pochowaw ja syna w wysznewim sadu.

Na joho mohyli chrest postawyły,
Trawy pochyłyłys', cwity zacwiły.