Oy yichaly chlopci z nashoho sela –
Ta y krychaly: "Prashchay, prashchay, krayina!"

Ta y krychaly: "Prashchay, prashchay, krayina!"
A Ivas' zaplakav, sestra Halyna.

– Ne zal meni toyi, toyi krayiny,
No zal meni moyi sestry Halyny.

Oy tam staryi bat'ko okopy kopav,
Vin zdaleka bachyv, yak strilec' upav.

Ne viryv sobi vin, svoyim ocham,
Pidiyshov vin blyzche – ta y syna vpiznav.

– Oy synu miy, synu, chom ty tut lezysh?
Oy chy ty ranenyi, chy vbytyi lezysh?

– A ya ne ranenyi, ya vbytyi lezu,
Viz'my shtyry doshky zbyi domovynu.

Vzyav vin shtyry doshky zbyv domovynu,
Ta y pochovav syna v vyshnevim sadu.

Pryishov vin dodomu, siv sy kray stola (vikna),
Dyvyt'sya v vikonce – bizyt' Halyna.

– Oy bat'ku, batenku, sumna vistka yde,
Shcho Ivas' ranenyi dodomu ide.

– Halyno, Halyno, ne vir nikomu,
Pochovav ya syna v vyshnevim sadu.

Na yoho mohyli chrest postavyly,
Travy pochylylys', cvity zacvily.