Jszły strilci do boju ta j czerez polja,
Wsi wony huknuły: "Herojam sława!"

Jszły strilci do boju ta j czerez horu,
Kożen z nych pokynuw doma diwczynu.

Tam stareńkyj bat'ko okopy kopaw,
Baczyw win zdałeka, jak striłec' upaw.

Sam sobi ne wiryw, ni swojim oczam,
Piszow win błyżcze ta j syna wpiznaw.

– Oj synu, ż, mij synu, czoho ż ty łeżysz?
Czy ty tjażko ranen, czy wbytyj łeżysz:

– Ja, tatu, ne ranen, ja wbytyj łeżu,
Wiz'my sztyry doszky zbyj domowynu.

Wzjaw czotyry doszky zbyw domowynu,
Szcze j hirko zapłakaw po swomu synu.

Jak pryjszow dodomu, siw w kinci stoła,
Spersja win na ruku: bołyt' hołowa.

Maty dohadałas', mabut', szczo to je,
– Mabut', mij synoczok w switi ne żyje.

– Oj żyje win, żyje w temnomu lisu –
Wysoka mohyła na hrudjach jomu.

Czerwona kałyna roste pry jomu,
Mołoda diwczyna płacze po jomu.

– Ne płacz, diwczynońko, ne płacz, ty moja,
Skoro bude wilna Ukrajina wsja.