Yshly strilci do boyu ta y cherez polya,
Vsi vony huknuly: "Heroyam slava!"

Yshly strilci do boyu ta y cherez horu,
Kozen z nych pokynuv doma divchynu.

Tam starenkyi bat'ko okopy kopav,
Bachyv vin zdaleka, yak strilec' upav.

Sam sobi ne viryv, ni svoyim ocham,
Pishov vin blyzche ta y syna vpiznav.

– Oy synu, z, miy synu, choho z ty lezysh?
Chy ty tyazko ranen, chy vbytyi lezysh:

– Ya, tatu, ne ranen, ya vbytyi lezu,
Viz'my shtyry doshky zbyi domovynu.

Vzyav chotyry doshky zbyv domovynu,
Shche y hirko zaplakav po svomu synu.

Yak pryishov dodomu, siv v kinci stola,
Spersya vin na ruku: bolyt' holova.

Maty dohadalas', mabut', shcho to ye,
– Mabut', miy synochok v sviti ne zyye.

– Oy zyye vin, zyye v temnomu lisu –
Vysoka mohyla na hrudyach yomu.

Chervona kalyna roste pry yomu,
Moloda divchyna plache po yomu.

– Ne plach, divchynonko, ne plach, ty moya,
Skoro bude vilna Ukrayina vsya.