Oj u lisoczku ta j na pisoczku
Roste kałyna, jak syrotyna.
Jeji sadyła diwczyna myła,
Jak swoho strilcja wyproważjeła.
Na Ukrajinu ho wiriżjeła,
Jak sja nawiky z nym rozproszczjeła.
Mołodyj strilczyk piszow wid chaty
W połju huljaty, woli szukaty.
Musiw win tamky tjażko bidyty,
Wid kul moskows'kych sja sokotyty.
Ne buło komu ho rozważaty,
Ni tak, jak myła, zaszczebetaty.
Izwijałysja witry bujniji,
Prynesły mylij wisty sumniji.
Tjażeńke hore jeji napało,
Bo wże strilnyka w żywych ne stało.
Pochyłyłasja w bori kałyna,
I zapłakała usja rodyna,
Ta j zatużyła diwczyna myła,
Mamoczka płacze, szczo nema syna.
Diwczyna tużyt', bo syrotyna,
Sama ostała, jak ta byłyna.
Na Ukrajini myłoho wbyły,
Ne tak, jak doma, pochoronyły,
Ne buło komu pyszno zibraty,
W chrest ruczky skłasty – swiczku podaty.
Ne buło komu zatrembitaty
I do myłoji wistku podaty.
Bujnu hołowku kulja proszyła,
Czerwona krowcja łyczko umyła.
Zamist' trembity harmaty hrały,
A czorni kruky wistky dawały.
A ostri szabli jemu dzwonyły,
Krisowi salwy zahołosyły.
Tjażki harmaty hrib ukopały,
Szrapneli j miny pozahribały.
Iz Czornohory witer bujneńkyj,
Prynis z kałyny c'witok biłeńkyj
Wiris iz neho sered dołyny
U misce chresta kuszczyk kałyny.
Czerwonyj owocz bude rodyty,
Bude zozulja na nim kuwaty
I do diwczyny wist' posyłaty:
– Ne żdy, diwczyno, strilczyka swoho,
Bo ne pobaczysz joho żywoho.
Win wmer za tebe i za rodynu,
Za ridnyj narid, za Ukrajinu!