Oy u lisochku ta y na pisochku
Roste kalyna, yak syrotyna.
Yeyi sadyla divchyna myla,
Yak svoho strilcya vyprovazyela.
Na Ukrayinu ho virizyela,
Yak sya naviky z nym rozproshchyela.
Molodyi strilchyk pishov vid chaty
V polyu hulyaty, voli shukaty.
Musiv vin tamky tyazko bidyty,
Vid kul moskovs'kych sya sokotyty.
Ne bulo komu ho rozvazaty,
Ni tak, yak myla, zashchebetaty.
Izviyalysya vitry buyniyi,
Prynesly myliy visty sumniyi.
Tyazenke hore yeyi napalo,
Bo vze strilnyka v zyvych ne stalo.
Pochylylasya v bori kalyna,
I zaplakala usya rodyna,
Ta y zatuzyla divchyna myla,
Mamochka plache, shcho nema syna.
Divchyna tuzyt', bo syrotyna,
Sama ostala, yak ta bylyna.
Na Ukrayini myloho vbyly,
Ne tak, yak doma, pochoronyly,
Ne bulo komu pyshno zibraty,
V chrest ruchky sklasty – svichku podaty.
Ne bulo komu zatrembitaty
I do myloyi vistku podaty.
Buynu holovku kulya proshyla,
Chervona krovcya lychko umyla.
Zamist' trembity harmaty hraly,
A chorni kruky vistky davaly.
A ostri shabli yemu dzvonyly,
Krisovi salvy zaholosyly.
Tyazki harmaty hrib ukopaly,
Shrapneli y miny pozahribaly.
Iz Chornohory viter buynenkyi,
Prynis z kalyny c'vitok bilenkyi
Viris iz neho sered dolyny
U misce chresta kushchyk kalyny.
Chervonyi ovoch bude rodyty,
Bude zozulya na nim kuvaty
I do divchyny vist' posylaty:
– Ne zdy, divchyno, strilchyka svoho,
Bo ne pobachysh yoho zyvoho.
Vin vmer za tebe i za rodynu,
Za ridnyi narid, za Ukrayinu!