Oj u poli werba, pid werboju woda,
Hej! Tam diwczyna pizno wodu brała, diwczyna mołoda.

Na doriżku hljadyt', aż doriżeńka koptyt',
Hej! Tam to jidut' strilci siczowiji na konjach woronych.

A szczo oden pid’jizdża, na diwczynu huka:
– Hej! Ty, diwczyno, myła czornobrywa, napij że my konja.

– Ne wełykyj ty pan, ta napij sobi sam,
Hej! Zymna rosa, a diwczyna bosa, niżeńky zrosyt' sobi.

– I po switu błukaw, na Wkrajini buwaw,
Ta szcze takoji hordoji diwczyny u wiczi ne wydaw.