Hej u sławnych Usususiw kozak Nytka żyw,
Win ne zbruju kozac'kuju z soboju nosyw.
A aparat toj switływnyj z filmamy ta skłom,
Koho "złapaw" na aparat – toj buw kozakom.

Toho żdała czest' i sława i wiczne żyttja;
Ne propało – ne zahybło wże joho im’ja,
Tilko musyw ponad ucho kokardu prypnjat',
Abo szapku "mazepynku" na hołowu wzjat'!

Sławnyj, sławnyj staw aparat na uwes' wże Kisz,
I aparat, i mantylja, szczo na sobi nis...
I do s'oho aparatu Nytka tak prypaw,
Szczo w swojomu zapowiti take napysaw:

"Jak umru ja – to w aparat mene położit,
A iz wercha na mohyli słowa napyszit':
Tut łeżyt' u aparati switływec' Kosza,
Kosza sławnych Usususiw: wmer ta j wże nema,
Szczo wsich sławnych Usususiw w aparat chapaw,
A po smerty w aparati i sebe schowaw".