Za horoju, za łuhom
Chodyt' żownjar za płuhom,
Ore nywku ne swoju,
Dobre, szczo w swojim kraju.

Des' dałeko hromy b’jut,
Łjudjam żyty ne dajut.
Za tym połem, za sełom –
Tam nemało jich ljahło.

Sonce swityt tak myło,
Sribłom zemłju zakryło:
– Stańte, koni woroni,
Bo je jamy w zahoni,
Ta j mohyły na meżi,
Szcze do toho ne czużi.

A wojac'ki mohyły
Budut' trawku rodyły,
A chto sjade, widpiczne,
Toj i duszi spom’jane.