Oj u połju żyto hranatamy zryto,
Łeżyt' ne wid nyni powstanec' ubytyj.

Joho biłe tiło wid witru zczorniło,
A łyczko biłeńke ziw’jało, zmarniło.

Ne zapłacze maty ponad hołowoju,
Ne posadyt' m’jatu na mohyłu moju.

Ne pryjdut' diwczata na twoju mohyłu,
A dzwin ne zadzwonyt', ne spowistyt' myłu.

Odyn bir zastohne, druhyj opiwnoczi,
A woron zakrjacze, wyjmajuczy oczi.

Ubyły powstancja moskows'ki najmanci,
A kistky roznesły wowky-siromanci.

A wdoma ne płacze ni bat'ko, ni neńka,
Diwczyna ne znaje – ne bołyt' serdeńko.