Oy u polyu zyto hranatamy zryto,
Lezyt' ne vid nyni povstanec' ubytyi.

Yoho bile tilo vid vitru zchornilo,
A lychko bilenke ziv’yalo, zmarnilo.

Ne zaplache maty ponad holovoyu,
Ne posadyt' m’yatu na mohylu moyu.

Ne pryidut' divchata na tvoyu mohylu,
A dzvin ne zadzvonyt', ne spovistyt' mylu.

Odyn bir zastohne, druhyi opivnochi,
A voron zakryache, vyimayuchy ochi.

Ubyly povstancya moskovs'ki naymanci,
A kistky roznesly vovky-siromanci.

A vdoma ne plache ni bat'ko, ni nenka,
Divchyna ne znaye – ne bolyt' serdenko.