Łety, moja dumo, szyroko, dałeko,
Łety i nide ne barys',
Do toji chatyny, de żyła diwczyna,
De pisnju ja słuchaw kołys'.

Żyła w tij chatyni diwczyna jedyna,
Jakszczo szcze żywe, to pokłonys'.
Skaży jeji słowo bołjucze, jak rana,
Szczo ja wże ne toj, szczo buw kołys'.

Ne tiji w mene oczka, ne tiji wże browy,
A zmorszky zorały czoło,
Powoli w newoli sywije mij wołos,
A serce, mow ternom, porosło.