Oj zacwyła czeremszyna, z neji cwit pryupaw.
Hej, hej! Hej! Z neji cwit pryupaw!*

Maszerujut' kozaczeńky, bo takyj prykaz wpaw.
– Podywysja, moja mamo, ta j u tu kwatyru:
Spuskajesja "Sicz" presławna z hory na dołynu.
A mij myłyj, czornobrywyj, w sam pered stupaje
I jasnoju buławoju na wsi boky machaje.
Za nym sławne towarystwo, jak toj mak, jak toj mak,
Niżeńkamy wybywaje w oden takt, w oden takt.
Meży nymy pan chorunżyj, choruhow jak toj cwit.
Za new pidut' kozaczeńky aż za more, na kraj swit.
A presławnyj osawuła czohos' brow nasupyw
I kozac'ki swoji wusa aż za wucha zakrutyw.
Oj ty, sławnyj osawuło, ne sumuj, ne sumuj!
A iz namy kozakamy poharcjuj, poharcjuj.
Oj ty, sławnyj osawuło, ne wdawajsja w tuhu,
Wyjde sława kozac'kaja z Wełykoho Łuhu!
Łysz stawajmo, myli brattja, w oden rjad, w oden rjad.
I napered postupajmo, ani kroku nazad!
Perejmimsja, myli brattja, brats'kym duchom nowym.
I za nasze prawo stijmo z ohnem w hrudy swjatym.
A propadut' worożeńky, mow tuman, mow tuman,
I chłop rus'kyj w swojij zemły stane pan, stane pan.
I zasjaje nowa zorja na wes' kraj, na wes' kraj
I wid Tysy do Kubanja stane raj, stane raj!