Ty zminyła wse moje żyttja, szczo buło w mene
Tam de ja szcze ne buw, tam de ja szcze ne baczyw
Ja szukaw, ałe znajty ne mih
Toho szczo znaw, tam de ne treba... bilsza widstań
Stilky sliw schowaw dumky czerwoni, wczynky dywni
Ce wse doszcz, jakyj spijmaw mene wnoczi
Twoji oczi dywujut' j dosi, wony taki błakytni
Newże cja wesna nasnyłasja meni

Pryspiw:
Znowu błukaju po kołu tam de ne znaju steżky

Ja ne możu dywytys' w slid, ce zawżdy mene rujnuje
Załyszy na zhadku ruchy ta słowa
Meni ważko, ałe ja sprobuju zrozumity
Te, szczo dobre dlja mene, ja znaju, ne zawżdy pidchodyt' tobi

Znow bude nicz – jaskrawe bożewiłlja
Zdajet'sja ja use żyttja łysze tebe czekaw
Z kym zmahajus'? – Możływo u dzerkali pobaczu sebe
Ta pidkorjajus', napewno, ne warto, słowam,
Ni! Ja szukaju ne tebe, bilsze koloru w dijach
Ta czy zhadajesz ce ty, ci zusyłlja, znaju, marni, ałe meni potribni
Skilky zmożu trymaju... probacz, widpusty...

Znowu błukaju po kołu tam de ne znaju steżky

Pryspiw