Pryspiw:
Ja widczuwaju prowynu,
Bo my ne wilni w poczuttjach i czasi
Ty nenacze z powitrja, kwitiw ta switła
Ce jedynyj szljach (dlja tebe)

Siri dumky, mriji ta sny
Bilsze, niż czas... Ce kazka pro nas
Bil ta żyttja, sumlinnja czy ja
Ce tam, de zabuw, ce tam, de szukaw...
Dweri wpered ta wikna nazad
Mij rozum zwilnywsja. Ałe chybnyj szljach
Nese teczija. Czy wirna meta?
Czomu my tam, de błukaju sam

Pryspiw

Mij swit bez nadij, bez kwitiw
W ci dni mełodiji inszi...
Ja szczos' zahubyw.
Bezdonnist' oczej ta widstań wid switła –
Ce zhadka z mynułoho pro bezmeżnist' reczej.
Budennist' enerhij, szczo meżujut' z powitrjam,
Zahadka zirky – ce dałeko ne wse...
Czy ważko znajty w nebesach wizerunky
Ta czy możływo zbahnuty Wseswit?!

Pryspiw