Ni swjet, ni zorja zanimałasja.

Pryspiw:
Swjatyj wjeczer.

Djewka Hałjeczka prybirałasja.
Na sebe kłała złato-serebro.
Do cerkwy ide, jak pawa pływe.
U cerkwi stojit', jak swjecza horyt'.
Około neji knjazi, bojary.
Knjazi, bojary szapky znimały.
Szapky znimały, jiji pytały:
– Czyja ty doczka, czy ty pannoczka,
Czy ty cariwna, czy koroliwna?
– Ja ne cariwna, ne koroliwna,
A ja Hałjeczka, Antonowa doczka.