A w lisku, lisku na żowtim pisku.

Pryspiw:
Swjatyj weczir!

Oj tam stojała komora rubłena,
Komora rubłena szcze j ternowaja.
A w tij komori swicza pałała.
Oj tam Hałoczka ubyrałasja,
Ubyrałasja, narjażałasja.
Po wułyci jszła, jak zorja zijszła.
Pany striczały, szapky zdijmały,
Szapky zdijmały, jiji pytały:
– Czyja ż ty doczka, mołoda diwoczka?
Czy ty paniwna, czy koroliwna?
– Ne paniwna ja, ne koroliwna,
Otcewa doczka, mołoda Hałoczka.
– Buwaj zdorowa, diwka Hałoczka,
Ne tilky sama, z otcem, z neńkoju.