A v lisku, lisku na zovtim pisku.

Pryspiv:
Svyatyi vechir!

Oy tam stoyala komora rublena,
Komora rublena shche y ternovaya.
A v tiy komori svicha palala.
Oy tam Halochka ubyralasya,
Ubyralasya, naryazalasya.
Po vulyci yshla, yak zorya ziyshla.
Pany strichaly, shapky zdiymaly,
Shapky zdiymaly, yiyi pytaly:
– Chyya z ty dochka, moloda divochka?
Chy ty panivna, chy korolivna?
– Ne panivna ya, ne korolivna,
Otceva dochka, moloda Halochka.
– Buvay zdorova, divka Halochka,
Ne tilky sama, z otcem, z nenkoyu.