Mrijnycja

Ja sobi prydumała sama
Te, szczo je, i te, czoho nema.
Tak nenacze muzyku pysała,
Szczastja ja sobi namaljuwała.
Dumała żyttja prekrasnym bude,
Wiryła w swoje małeńke czudo,
Czasto widlitała wid zemli
U swoji zamrijani kraji.

Pryspiw:
Ja mrijnycja,
Ja tilky mrijamy żywu!
U mrijach ja zawżdy wirju i ljublju!
I nawit, koły dusza w żurbi,
Ja szczastja i nadiju prydumuju sobi! (2)

Mrijamy smijałas i tużyła,
Nawit, pro kochannja howoryła,
Mrijamy obrazy wsim proszczała,
I w nowi nadiji pospiszała.
Mrijamy iszła w czyjes żyttja,
Jak małe bezzachysne dytja,
Tilky zustriczałysja meni
Wsi taki bajdużi i zemni.

Pryspiw

Prydumuju sobi!..