Ty, synu, szcze małyj i ne zbahnesz:
Czomu nas u kwartyri tilky dwoje,
Szczo je u tebe ridnyj bat'ko też,
Ta win ne czasto baczyt'sja z toboju.
Ja ne schowała swit joho oczej,
I załyła łjubow mene, jak powiń,
Ja wse zabuła w trepeti noczej,
I ne pytała: "Czyj win? Zwidky? Chto win?"

Pryspiw:
Dwa kełychy wyna, dwa kełychy wyna,
W odnim – kochannja med, a w inszomu – prowyna.
Dwa kełychy wyna my wyp’jemo do dna
Za nasz sołodkyj hrich – za syna.

Zwyczajno, w tomu ne joho wyna,
Szczo ja ni nareczena, ni drużyna.
Ja dołju własnu wybrała odna,
I w mene je s'ohodni ty, mij synu.
Ja wse jomu prostyła w switi cim,
I, szczo teper ja wdijaty powynna:
S'ohodni win pryjde do nas u dim,
Adże win bat'ko twij, twij bat'ko, synu.

Pryspiw

Ne maju ja ni bołju, ni żałju,
Chocz dni i noczi zymni i porożni.
I ja nikoho bilsz ne połjubłju,
Chocz ce ne raz buło zrobyty można.
Ja za kochanym dweri zaczynju,
Sama u swit samotnosti porynu,
I sto nadij wid sebe widżenu,
I bat'ka znow czekatymu dlja syna.

Pryspiw (2)