Ty, synu, shche malyi i ne zbahnesh:
Chomu nas u kvartyri tilky dvoye,
Shcho ye u tebe ridnyi bat'ko tez,
Ta vin ne chasto bachyt'sya z toboyu.
Ya ne schovala svit yoho ochey,
I zalyla lyubov mene, yak povin,
Ya vse zabula v trepeti nochey,
I ne pytala: "Chyi vin? Zvidky? Chto vin?"

Pryspiv:
Dva kelychy vyna, dva kelychy vyna,
V odnim – kochannya med, a v inshomu – provyna.
Dva kelychy vyna my vyp’yemo do dna
Za nash solodkyi hrich – za syna.

Zvychayno, v tomu ne yoho vyna,
Shcho ya ni narechena, ni druzyna.
Ya dolyu vlasnu vybrala odna,
I v mene ye s'ohodni ty, miy synu.
Ya vse yomu prostyla v sviti cim,
I, shcho teper ya vdiyaty povynna:
S'ohodni vin pryide do nas u dim,
Adze vin bat'ko tviy, tviy bat'ko, synu.

Pryspiv

Ne mayu ya ni bolyu, ni zalyu,
Choch dni i nochi zymni i porozni.
I ya nikoho bilsh ne polyublyu,
Choch ce ne raz bulo zrobyty mozna.
Ya za kochanym dveri zachynyu,
Sama u svit samotnosti porynu,
I sto nadiy vid sebe vidzenu,
I bat'ka znov chekatymu dlya syna.

Pryspiv (2)