Mełodija witru
Meni nahadała ti oczi,
I bryzky szampans'koho,
Szczo rozlitałys', mow szał.
Po biłomu płatti
Na tili bezdonnoji noczi,
Po żowtych trojandach,
Jaki ja tobi daruwaw.

Pryspiw:
Toj spohad, jak ostriw
W dałekomu syńomu mori,
Rozwijanyj witrom
Prozorych rożewych witrył.
Sołodkymy mrijamy
Łyne u Wseswit, miż zori,
Zlitaje pir’jinkamy
Czystych nezajmanych krył.

I znow pryhadałys'
Obijmy, pałki pociłunky.
I te, jak topyłys' my
W wyri strimkoho żyttja.
I doli najkraszczi, swjati,
Nezabutni darunky –
Szałenstwo kochannja
J łjubowi swjate poczuttja.

Pryspiw