A ty pryjszła u son, moja łjubowe,
Zat'maryła p’jankym tumanom oczi,
Wid tebe ne wtekty, bo znowu j znowu
Ty, jak sołodka mrija, dni i noczi.
Do tebe prostjahaju ruky niżni,
Porynuwszy u szczastja hłybynu.
W twojich oczach łaskawych, dywowyżnych,
Zdajet'sja, szczo nawiky potonu!

Pryspiw:
Moja łjubow, moja łjubow,
Moja nadija, moja łebidka czariwna,
Z’jawyłas' ty u mojich mrijach,
Pryjszła nazawżdy u żyttja!

Moja żadana, nezriwnjanna, myła,
Złelijana u szczyrych poczuttjach,
Meni neznani obriji widkryła
I my teper udwoch na wse żyttja!
Ci spohady u serci, jak widłunnja,
Napewno, ty sudyłasja meni.
Ne widrywajuczys' usta ciłuju,
Nareszti, najawu, a ne u sni.

Pryspiw (2)