Ja ketjah kałyny u serci noszu –
Jak hrono swjatoji łjubowi.
Widbyłosja wse, czym ja żyw ta żywu,
U symwoli naszoji woli.
Kałyna ne dast' zhubytys' w puti,
U prostori ciłoho switu;
Ja kożen swij krok widmirjaju w żytti
Łjubow’ju, kałynowym cwitom.

Pryspiw:
Kałyno-kałyno, łjubow-Ukrajino!
Za tebe ja Bohu mołjusja szczodnja.
Schyljajus' w pokłoni j staju na kolino:
Daj, Boże, łjubowi... Daj złahody nam!
Daj, Boże!.. Daj, Boże!... Daj Boże!
Łjubowi i złahody nam!

Ote poczuttja u meni nazawżdy...
Ta duszu trywoha projmaje,
Szczo dowho, tak dowho ne zrijut' płody
Kałyny u ridnomu kraju...
Czerwona kałyna – nemow znameno
U krapljach swjaszczennoji krowi:
O skilky za ńoho w borni poljahło
Nawik prysjahnuwszy w łjubowi.

Pryspiw