Prolitało lito, mow u nebi ptach,
I zasnuły kwity, slozy na oczach.
My, na żal, żadanu wtratyły łjubow
I do nas neżdano łystopad pryjszow.

Pryspiw:
A łjubow, jak wysznja, widcwiła dawno,
Poczuttja kołyszni, ce hirke wyno.
Kryształewa czasza, wypyta do dna,
Pomiż namy chmara, to moja wyna.

Czariwnycja osiń, wkryła łystjam wse,
Ta dumkamy dosi chwylja szcze nese.
W okean kochannja i u trawnewyj sad
De serdec' bujannja i ciłunkiw hrad.

Pryspiw