Skilky zhoriłych piseń
Prospiwały twoji kobzari,
Ukrajino,
Pro znedołenyj czas
Pid woronjaczym chyżym kryłom,
Jak Osman połonyw
Twojich ditok newynnych,
W swoju wiru swjatyw
Tobi na potału i zło.

Pryspiw:
To ne turky, ne tatary
Połem mczat', jak czornyj witer,
Rid swij nyszczat', zemłju pałat',
Bez żałju i bez pokary,
Bez żałju i bez pokary!
Janyczary, janyczary,
Twoji, mamo, dyki dity!
Janyczary, janyczary,
Twoji, mamo, dyki dity!

Ty nedarma porosła
Połynamy hirkymy, moja Ukrajino,
Skilky żurby pronesłos'
Nad Twojimy sumnymy wikamy.
To czomu ż i teper,
Neńko, stohnesz i hynesz,
Chocz płekajesz ditej
I zowesz jich swojimy synamy?..

Pryspiw