Buw ja szcze parubczakom,
Raz popa spytawsja:
– Rozkażit' meni pro te,
Zwidky swit uzjawsja.
– Tyżdeń łysz hospod' robyw
(Słuchaj ty, Omelku!),
W perszyj deń win i stworyw
Nebo ta zemelku.
A na druhyj widdiływ
Wodycju wid suszi... –
Ja chapaju wsi słowa,
Nastorożyw uszi.
– A na p’jatim,– każe pip,–
Sonce, misjac', zori.
I z’jawyłys' widtodi
Deń i nicz nadwori...
– Wże czotyry dni tworyw,–
Ja aż zasmijawsja,–
Szcze i soncja ne buło,–
Zwidky ż deń uzjawsja?