Raz piszow że ja do cerkwy
Dobre pomołytys',
Aż tut pip iz-za kryłasiw
Staw kryczat', serdytys'.

Oj poczuw ja ocej kryk
Ta j staw tak dumaty:
"Wże, zdajet'sja, dosyt' hrisznyj
Tre jty spowidatys'".

Prystupyw ja do spowidi,
Chreszczusja, kljakaju,
A pip meni: Czym ty boha
Obrazyw? – pytaje.

– Obrazyw ja,– każu,– otcze,
Tjażkymy hrichamy:
Raz pryjszow ja do was, otcze,
Z dobrymy słowamy.

Poprosyty porjatunok,
Chliba-odrobitku,
Bo to buło jakraz, baczte,
Napered nowynku.

Oj pryjszow ja do was smiło
Ta j postukaw w dweri,
Todi jakraz wasza jimost'
Wstała wid weczeri.

Ta jak wzjałas' na wse horło
Na mene kryczaty,
Ta z sobakamy z podwir’ja
Stała wyhanjaty.

A ja wyjszow na wułycju
Ta j zakljaw iz złosti:
– Szczob wy sobi powiszałys'
Z swojeju jimosci!

Moja żinka jak poczuła,
To szcze j pryłożyła:
– Szczob wy takoż tak oslipły,
Jak wasza kobyła!

Uzłostywsja pip, mow żaba,
Kryczyt' jak z prokazy:
– Za te,– każe,– ty po smerti
Budesz w pekło łazyt'.