Stojit' cerkwa na horboczku,
Pry nij płebanija.
Wyna maju pownu boczku
I szczodeń – to p’ju ja.

A dzwin w cerkwi wydzwonjaje
Szczodnja "bim" ta "bom",
Łjudy mi sja pokłonjajus',
Bo ja jest' popom.

W seli cerkwu dobru maju,
Parastas, je wse.
"Aliłuja" zaspiwaju –
Narod chlib nese.

A za toje durym łjudy
Oboje z djakom.
Czoho schoczu, te dobudu,
Bo ja jest' popom.

Gazda maje połotnjanku,
Z połotna łyszeń,
A ja maju rewerendu –
A w nij "dzeń" i "dzeń".

Gazda robyt', jist' kapustu
I borszcz z horochom,
A ja sobi hustu tłustu,
Bo ja jest' popom.

Spowidaju ja diwoczku,
Każu jij ne raz:
– Pociłuj mene, duszoczku,
Nich ne wydyt' nas.

A za to pidesz do neba
I budesz z Bohom,
Wsi hrichy tobi proszczaju,
Bo ja jest' popom.

Wmre mu żinka – ja chowaju,
Jak łysz bahacz win.
Paru woliw ja distaju
Za dzwonenyj dzwin.

Na cwyntari ja spiwaju
Nad jiji hrobom,
"Wiczna pam’jat'" zaspiwaju,
Bo ja jest' popom.