Iszow z polja staryj dido, didoczok Hawryło,
Nis hrabelky pid pachoju ta j kuryw łjulczynu.

Take dumaw kum Hawryło ta j sy obzyrawsja –
Tut samochid nedałeko straszno rozihnawsja.

A win pidnjaw d’hori ruku – samochid spynywsja –
I z hrabljamy na sidzenja łyszeń powaływsja.

Jak zakrutyw, zaszumiło, jak wychor pihnało,
Jakes' łycho iz Hawryła kapełjuch iznjało.

Wyłetiła łjulka z rota, jak kulja z harmaty,
Ces dyjawoł ja sy ruszyt', to ne może staty.

Mynuw swoje ridne seło, awto ne spynjaje,
Hawryłowu czuprynoczku witer pidwiwaje.

Oj des' aż u Bułechowi czortiw syn spynywsja,
Zliz Hawryło z awtobusa ta j perechrestywsja.

Oj kołys' to lipsze buło, lipsze wyhljadało:
Chocz pomalisze jichało, to borsze stawało.

Teper czorty wyhadały, prosty mene Boże,
Ces dyjawoł jak sy ruszyt', to staty ne może.

Oj kołys' to lipsze buło, kraszcze wyhljadało:
Jak ja skazaw "hej", to piszło, a jak "tpru", to sta,

Wertaw ciłu dnynu piszky na płeczach z hrabljamy
Ta prokłynaw cju techniku razom iz panamy.