A misjacja sentjabrja wypała porosza,
Tym did babu połjubyw, szczo baba chorosza!

Powiw did babuseńku w wysznewyj sadoczok:
– Ty ż, moja babuseńko, rożewyj kwitoczok!

Rozdywywsja did na babu, na preskwernu wrodu,
Powiw jiji na mistoczok ta wkynuw u wodu:

– Otut że ty, moja babo, otut ty pokajsja,
Ot tut woda czysteseńka, ot tut pokupajsja!

Szczo babusja wyrne, a did kyjem chłopne.
Doty baba bulkotała, doky ne propała.

Ide did wułyceju, u dołoni płeszcze:
– Jak diżdusja do oseni, ożenjusja jeszcze!