A ty jiden, a ja druhyj, a to nasza wolja...
Połjubyła szmarowoza, neszczasływa dolja!

A szmarowiz, a szmarowiz u dorohu chodyt',
A win moji mołodiji marno lita zwodyt'.

Oj wyjdu ja na wułycju, kryknu na ochotu:
– Sjuda, sjuda, sławni chłopci, na moju robotu!

Obizwawsja a pan djaczok: "Oj pryjdu ja, pryjdu".
– Pryjdy, pryjdy, pane djacze, ja tebe ne skrywdju!

Oj pryjszow że a pan djaczok, ta j ne rozhostywsja,
A na toj czas szmarowiz z dorohy prybywsja.

– Dobryj weczir, moja myła, oj jak sja ty majesz,
Temna niczka, newydneńka, z kym ty rozmowljajesz?

Oj wybaczu, moja myła, wybaczu, wybaczu,
Oj zaswity jasnu swiczku, nech sy ja pobaczu.

Zaswityła jasnu swiczku, a swiczka pałaje.
Oj szasnuwsja szmarowiz, djaczeńka szukaje.

Ta i najszow toho djaczka – w kutoczku zihnuwsja.
Oj piszow że szmarowiz ponoczi do konej

Ta wnosyt' kił na djaczeńka hrubyj ta dubowyj,
A na swoju myłeńkuju tonkyj, jasenowyj.

Żinku raz, żinku raz, a djaka try razy;
– Oce tobi, pane djacze, za wsi twoji razy.

Nema hreczky, ni połowy, ni kołosuwannja,
Obbyw boky panu djaczku aż do smakuwannja.

Oj uczora izweczora podułysja zirky,
Biżyt' djaczok hołyj, bosyj wid czużoji żinky.

Oj jak hnawsja a pan djaczok czerez try horody,
Zapłutawsja w harbuzynnja ta narobyw szkody.

A czużiji mołodyci nełukawi buły,
Wypłutały z harbuzynnja j weczerjaty dały.

Jak pryhnawsja a pan djaczok ta do swoho ganku:
– Swity swiczku, zmasty spynu, bo ne diżdu ranku.

Łuczcze b buło meni spaty na holij drabyni,
Niż w czużoji mołodyci na puchkij peryni.

Łuczcze buło b meni jisty kartopłju bez soli,
Niż w czużoji mołodyci pyrohy na stoli.